Brot við lögum varðar refsingu

Það er mjög áhugaverð 17gr. lagana

"17. gr. Brot á VI. kafla laga þessara varða sektum nema þyngri refsing liggi við broti samkvæmt öðrum lögum."

þar sem VI kafli er sá kafli sem fjallar sérstaklega um það að

"Heimilt er að verðtryggja sparifé og lánsfé skv. 13. gr. sé grundvöllur verðtryggingarinnar vísitala neysluverðs sem Hagstofa Íslands reiknar".

 Í dómi hæstaréttar er tekið fram að ágreiningurinn sé:

"Ágreiningur aðilanna snýst um það hvort heimilt hafi verið að binda fjárhæðir í íslenskum krónum í samningi þeirra frá 5. maí 2007 við gengi erlendra gjaldmiðla á þann hátt, sem áður var lýst. Áfrýjandi ber aðallega fyrir sig að ákvæði um þetta í samningnum séu andstæð heimildum í 13. gr. og 14. gr. laga nr. 38/2001 um vexti og verðtryggingu til að verðtryggja lánsfé og af þeim sökum ógild."

[...]

Og eftirfarandi tekið fram í dómsúrskurði:

". Lög nr. 38/2001 heimila ekki að lán í íslenskum krónum séu verðtryggð með því að binda þau við gengi erlendra gjaldmiðla. Reglur 13. og 14. gr. laga nr. 38/2001 eru ófrávíkjanlegar, sbr. 2. gr. laganna, og verður því ekki samið um grundvöll verðtryggingar, sem ekki er stoð fyrir í lögum."

 Ég er ekki lögfræðingur, en ég túlka þetta sem svo að samningarnir hafi verið brot á 13 og 14gr laga 38/2001 og að brotið varði sektum.

Annars gæti vel verið að ég sé að mistúlka þessi lög eitthvað og meiga því lögfróðari menn en ég benda mér á ef svo er :)

Miða við lægstu vexti á hverjum tíma

Athugasemdir

[Sigurður Helgason, 30.6.2010 kl. 09:53]

þessir menn brjóta ekki lög, þeir eru löginn

[Sumarliði Einar Daðason, 30.6.2010 kl. 09:54]

Ég skil lögin nákvæmlega svona líka. Af hverju eru þessi aðilar, sem frömdu lögbrot samkvæmt úrskurði Hæstaréttar, ekki dregnir til ábyrgðar: látnir greiða sektir eða taka út fangelsisdóm?

[Gummi Kalli, 30.6.2010 kl. 10:00]

A.M.K sekt í þessu tilfelli þar sem lögin kveða skýrt á um það að "Brot á VI. kafla laga þessara varða sektum".

[ThoR-E, 30.6.2010 kl. 10:10]

Fyrsta skiptið sem ég hef séð yfirvöld grípa til aðgerða gegn fórnarlambinu, ekki glæpamanninum.

dapurlegt.

[Samningafræðingur (IP-tala skráð) 30.6.2010 kl. 10:58]

Ég held að flestir hér fyrir ofan átti sig ekki á því að það eru tveir aðilar sem standa að samningi, lántaki og lánveitandi. Þar af leiðandi hafa báðir gert ólöglegan samning, ekki bara sá sem veitir lánið. Hvern á að sekta? Hvernig er hægt að "leiðrétta" samninginn.

Lántaki má gera sér grein fyrir því að samningurinn sem hann skrifaði undir gerir ráð fyrir því að hann borgi leigu af þeim peningum sem hann tekur að láni (vexti) og borgi jafn mikil verðmæti til baka (verðtrygging). Dómstólar hafa ekki skorið úr um hvað skuli taka við gengistryggðum samningum og því er mörgum spurningum ósvarað. Auðvitað vill fólk helst ekki borga neitt, en seint mun það teljast réttlæti fyrir dómstólum.

Þið verðið að átta ykkur á því að ef hæstiréttur mun dæma lántakendum í vil það sem þeir fara nú fram á mun það vera fordæmisgefandi. Með slíkum dómi myndu þeir kippa fótunum undan samningagerð á íslandi í heild sinni. Þá væru þeir ekki að skoða samninginn sem eina samhangandi heild heldur fella bara út eitt atriði óháð öðru.

[Sigmundur Sig. (IP-tala skráð) 30.6.2010 kl. 11:14]

En hvað gerum við, jú við bloggum digurbarklega, erum reið, en ekkert okkar mætir í að mótmæla þessu á nokkrum öðrum vettvangi og þetta mun ganga yfir okkur óhindrað eins og venjulega.

Það er nefnilega svo skemmtilegt með okkur að undanfarið þegar maður hefur keyrt um bæinn og séð "mótmæli" hafa þar verið 5-10 hræður að mótmæla.

Spái því að ég eins og þið hin hafi ekki kjarkinn né þorið í að mæta á mótmæli gegn þessu - enda voru það nú vinstri grænir sem stjórnuðu búsáhaldabyltingunni um farsíma síðast.

[Gummi Kalli, 30.6.2010 kl. 11:15]

Þetta er góður punktur Samningafræðingur takk fyrir hann. Ég deili í raun ekki á um það í pistli mínum hvort það eigi að borga aðra vexti eða verðbætur í stað þeirra sem voru dæmdir ólöglegir. Það er spurning um túlkun á 18 gr. laganna sem segir "Ef samningur um vexti eða annað endurgjald fyrir lánveitingu eða umlíðun skuldar eða dráttarvexti telst ógildur og hafi endurgjald verið greitt ber kröfuhafa að endurgreiða skuldara þá fjárhæð sem hann hefur þannig ranglega af honum haft. Við ákvörðun endurgreiðslu skal miða við vexti skv. 4. gr., eftir því sem við getur átt." og þá er spurningin, er átt við að það skuli miða við þessa vexti á þeirri fjárhæð sem kröfuhafi hefur ranglega haft af skuldara eða er átt við að það eigi að endurreikna lánið með hliðsjónar af vöxtum skv. 4. gr. Ég treisti mér ekki tið að svara því, né þá hvaða vexti skuli nota ef vextir í 4. gr. eru ekki þeir réttu.

Minn punktur og mín túlkun á lögunum er hinnsvegar sú að samningarnir eru ólöglegir og það er aðilinn sem sér um að rukka inn ólöglega verðtryggingu sem er að brjóta lögin og það er hann sem er að ranglega hafa fé af skuldara. Það eru fjármálafyrirtækin sem semja samningana og bjóða fram ólöglega þjónustu og ég bíst við að það sé á þeirra ábyrgð að sjá til þess að þær vörur og þjónustur sem þeir bjóða uppá brjóti ekki í bága við lög. Ég skal hinnsvegar fallast á það að ábyrgð skuldara kunni að vera einhver fyrir að skrifa undir samninginn. Það er slæmt ef neitandinn þarf að leita lögfræði álits áður en hann notfærir sér þjónustu bankanna í framtíðinni því hann eigi á þeirri hættu að vera sektaður fyrir að skrifa undir ólöglega samninga sem bankinn hefur samið.

[Gummi Kalli, 30.6.2010 kl. 11:21]

Ég er sammála Sigmundur Sig. Það þarf huguð sál að leggja til fé og tíma til að sækja málið fyrir dómi. Það er augljóst að dómstólar þurfa að skera á um það hvaða vexti og hvaða verðtryggingu beri að greiða í stað þeirra ólögmætu. Ég skil túlkun SÍ á lögunum en ég held að það gæti verið að sú túlkun sé ekki endilega rétt og skuldarar eigi það skilið að úr því sé skorið af dómstólum og að fordæmi hvað það varðar sé sett.

[Karl Ólafsson, 30.6.2010 kl. 14:08]

Samningafræðingur,
það er í sjálfu sér ekkert rangt í því sjónarmiði sem þú setur fram, en ég vil samt gera athugasemd við þetta orðalag hér og þá nálgun sem það felur í sér: "og borgi jafn mikil verðmæti til baka (verðtrygging)"

Þetta er eiginlega hugsanafeillinn í þeim réttlætingarrökum sem menn nota gjarnan til þess að slá út af borðinu kröfur um að verðtryggingin verði lögð niður. Það er óumdeilt að ef maður á fjármagn, þá hvílir á manni sú kvöð að verja verðmæti fjármagnsins eða auka verðmæti þess það með því að ná fram einhverri ávöxtun. Þegar lántaki fær lánað fjármagn til einhverra hluta, þarf hann að sjá fram á að eiga tækifæri til þess að búa til þá peninga sem duga til að borga til baka það fjármagn sem fengið er að láni auk eðlilegrar leigu (vexti). Samningur aðila þarf síðan að vera með þeim hætti að a) báðir séu nokkuð sáttir við sín kjör og b) framvinda mála sé þekkt og nokkuð fyrirsjáanleg þannig að minni líkur séu á algerum forsendubresti sem stafar af utanaðkomandi áhrifum sem hvorugur aðilinn getur haft áhrif á (sbr. gengistryggingu; en sama gildir í raun um verðtryggingu).

Í raun má líkja lánasamningi við sk. 'Futures' samninga (framvirkir samningar) sem tröllriðið hafa mörkuðum heimsins undanfarið (oftar en ekki með skelfilegum afleiðingum fyrir hinn almenna neytanda, sbr. verðhækkanir á hveiti, hrísgrjónum og olíu). Með framvirkum samningi er í raun veðjað á þróun mála. Sama á í raun að gilda um samninga sem maður gerir til þess að ávaxta venjulega peninga, maður verður að veðja á einhverja fjárfestingarleið sem maður telur að skilað geti manni ásættanlegri ávöxtun með ásættanlegri áhættu.

Verðtryggingin er ígildi þess að gerður sé framvirkur samningur um kaup á olíu. Aðili a lætur aðila b fá 1 tunnu af olíu í dag. Eftir eitt ár á b að greiða til baka 1 tunnu af olíu, auk 1/10 tunnu í vexti, en ef olían hefur lækkað um 30% í verði á markaðnum (verðmæti olíunnar hefur s.s. rýrnað á þessu eina ári), þá skal b greiða til baka 1 tunnu + 1/10 tunni í vexti + 3/10 tunnu í verðbætur. Á olíumarkaði gæti reyndar þetta kerfi reyndar gengið í hvora áttina sem er, því b gæti allt eins aðeins þurft að greiða til baka 7/10 tunnur + 1/10 tunnu í vexti, samtals 8/10 tunnur, hafi verðmæti olíunnar aukist. Á peningamarkaði, þar sem verðmætisviðmiðunin er verðbólga, gilda hins vegar önnur lögmál. Verðtrygging getur eðli málsins samkvæmt í raun aldrei gengið nema í hækkunarátt og því verður veðmál lánveitanda alltaf öruggt en áhætta lántaka alltaf óútreiknanleg. Ég segi þetta því verðhjöðnun þekkist í raun ekki yfir lengra tímabil. Verðhjöðnun sem stæði yfir í 6 mánuði mundi teljast kreppa og viðkomandi hagkerfi myndi við þær aðstæður byrja að prenta peninga til að snúa þeirri þróun við þ.a. verðhjöðnun yrði að hóflegri verðbólgu. Slíkri kreppu fylgir hins vegar nánast alltaf skertir möguleikar lántakans til tekjuöflunar og t.d. lækkun á almennu eignaverði. Hvernig er hægt að reikna það út að við þær aðstæður geti lántaki búið til enn meiri peninga til þess að standa undir ófyrirsjánlegri hækkun höfuðstóls? Og hvernig getur það orðið 'stjórnarskrárvarinn eignaréttur' lánveitandans (eins og sumir formælendur verðtryggingar hafa haldið fram) að hann skuli 'eiga' hjá lántakanum óskert verðmæti þess sem hann lánaði út, eftir mælikvarða sem er í raun algerlega ótengdur verðmætasköpunargetu lántakans?´

Verðmæti geta rýrnað (og ég er ekki að segja að þau eigi að gera það). Það er lögmál. Til þess að vega á móti því þarf að hafa fyrir hlutunum og stuðla að ávöxtun verðmætanna. Verðtryggingin brýtur lögmálið. Vitanlega kýs lánveitandi að nýta sér þá tryggingu sem í verðtryggingunni felst, en ef þessi valkostur er tekinn í burtu í náinni framtíð verða lánveitendur einfaldlega að hafa örlítið meira fyrir því að velja sér sínar ávöxtunarleiðir.

Fyrirgefðu Gummi, þessi athugasemd er algerlega út úr kortinu m.v. efni þinnar færslu. Ég get bara illa stillt mig um að koma á framfæri áróðri gegn því að verðtryggingunni verði viðhaldið.  Svo ég komi aðeins að efni færslunnar þá hlýtur að vera nokkuð ljóst að í þessu dæmi er lánveitandin lögbrjóturinn, en lántakinn brotaþolinn þótt hann gangi vitandi vits inn í þann samning sem um ræðir. Svo geta menn endalaust deilt um hversu sanngjarnt það er að meta málið sem svo, en það skiptir í sjálfu sér engu máli. Framvinda og úrvinnsla þessa máls á að ráðast af lögum, ekki tilfinningu manna fyrir hvað sé sanngjarnt og réttlátt. Endanleg niðurstaða hlýtur að þurfa að koma frá dómstólum, en kannski er útspil FME og SÍ eðlilegur biðleikur þar til sú niðurstaða liggur fyrir.

[Gummi Kalli, 30.6.2010 kl. 14:53]

Takk fyrir þennan pistil Kalli. Ég hef í raun lítið við hann að bæta annað en það sem þú segir þarna í blá lokinn um að útspil FME og SÍ sé eðlilegur biðleikur þar til niðurstaða dómstóla liggur fyrir. Ég er sammála þessu og ég túlka 60 gr. stjórnarskránnar a.m.k þannig.

"Dómendur skera úr öllum ágreiningi um embættistakmörk yfirvalda. Þó getur enginn, sem um þau leitar úrskurðar, komið sér hjá að hlýða yfirvaldsboði í bráð með því að skjóta málinu til dóms."

Þ.e.a.s, að nú hafa yfirvöld komið með fyrirmæli og þeim beri kröfuhöfum jafnt sem skuldurum að fara eftir þar til málið hefur veirð tekið fyrir í dómstólum.

[Steinar Immanúel Sörensson, 30.6.2010 kl. 14:53]

Ríkisstjórn sem brýtur vísvitandi á Stjórnarskránni er fallin, henni ber tafarlaust að víkja þvi hún getur ekki haft umboð til að starfa fyrir þjóðina þvi umboðið felst í þvi að starfa skv Stjórnarskránni.

Því er það mitt mat sem lögdindils að Ríkisstjórnin hafi nú með þvi að samþykkja tilmæli Seðlabanka og Fmr sagt af sér

[Karl Ólafsson, 30.6.2010 kl. 15:06]

Steinar, verður ekki til þess bær dómstóll að skera úr um hvort stjórnarskrárákvæði hafi verið brotin?

Illa grundaðar upphrópanir um að ríkisstjórn hafi brotið vísvitandi á Stjórnarskránni hafa verið tíðar í seinni tíð. Slíkar upphrópanir hafa mér ekki þótt bæta miklu inn í rökræður manna á milli, þó sjálfsagt sé að vekja upp slíkar spurningar þegar svo ber undir. En úrskurðarvald um slíkt liggur ekki í bloggheimum.

[Gummi Kalli, 30.6.2010 kl. 15:34]

Sæll Steinar og takk fyrir athugasemndina. Ég tek hinnsvegar undir með Karli þessu. Og ég hef ekki enn heyrt haldbær rök sem styðja það að lög í stjórnarskrá hafi verið brotin.

[Billi bilaði, 30.6.2010 kl. 15:36]

Samningafræðingurinn, eins og allir verjendur lánveitenda, lítur fram hjá lögum um neytendavernd.

[Steinar Immanúel Sörensson, 30.6.2010 kl. 15:40]

Lesið 60. grein stjórarskrárinnar

[Gummi Kalli, 30.6.2010 kl. 15:48]

Ég vitna í hana hér að ofan:

"Dómendur skera úr öllum ágreiningi um embættistakmörk yfirvalda. Þó getur enginn, sem um þau leitar úrskurðar, komið sér hjá að hlýða yfirvaldsboði í bráð með því að skjóta málinu til dóms."

Ég veit ekki hvernig þú túlkar þetta en ég túlka þau sem svo að það er dómenda að skera úr um allan ágreining um embættistakmörk yfirvalda. Nákvæmlegaeins og Karl segir. Það stendur ekkert um það að ríkisstjórnin hafi stigið út fyrir sitt valdsvið og brotið þannig gegn þessu ákvæði laganna. Og það stendur ekkert um það að hún beri að víkja. Í raun stendur þarna að tilmæli ríkisstjórnarinnar skuli standa þar til að dómendur hafi skorið úr öllum ágreiningi sem hann hefur ekki gert.

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 30.6.2010 kl. 20:20]

,,...og þá er spurningin, er átt við að það skuli miða við þessa vexti á þeirri fjárhæð sem kröfuhafi hefur ranglega haft af skuldara eða er átt við að það eigi að endurreikna lánið með hliðsjónar af vöxtum skv. 4. gr..."

Það er berlega átt við að endurreikna skuli lánið og miða þá við nefnda lágmarksvexti.

Segir að ef vextir eða endurgjald (þar undir flokkast verð/gengistrygging) teljist óheimilt þá skuli:  ,,Við ákvörðun endurgreiðslu skal miða við vexti skv. 4. gr."

Til að ákvarða hvort lánveitendur eigi að borga til baka eftir að atriði varðandi vexti eða verðtryggingu samnings er metið ógilt - er engin leið önnur en endurreikna lánið samkv. vaxtaviðmiðunum sem sett eru fram í vaxtalögum.

(Þá tína menn til ýmislegt úr tilskipun 93/13 um unfair terms.  Held að menn séu á dáldlum villigötum við að túlka atriði þar úr inní vaxtalögin.  Td. segja menn að túlka skuli neytendum í hag etc.  Það á bara ekkert við þetta dæmi.  Samkv. tilskipuninni á það við um ef samningur er óskýrt orðaður og deilur rísi um orðalagið o.s.frv.  Það er ekkert átt við slík grundvallaratriði eins og þetta mál snýst um.  þetta mál snýst um að  ákv. gengistrygging óheimil.  Og þá er beinlínis sagt i vaxtalögum hvernig skuli fara með eins og áður er sagt.  Það kemur hvergi fram í vaxta/verðtryggingarlögum að atriði varðandi vexti eða verðtryggingu geti ,,fallið bara niður".

[Gummi Kalli, 30.6.2010 kl. 21:13]

Takk fyrir innslagið Ómar Bjarki.

Ég er sammála þessu með tilskipun 93/13. Mér finnst það hæpið að það eigi við í þessu tilfelli.

En hvað varðar 38/2001 þá er ég ekki svo viss:

"ber kröfuhafa að endurgreiða skuldara þá fjárhæð sem hann hefur þannig ranglega af honum haft. Við ákvörðun endurgreiðslu skal miða við vexti skv. 4. gr.,"

Hér er átt við endurgreiðslu frá kröfuhafa til skuldara og vexti á þá fjárhæð sem skuldari hefur ofgreitt og á inni hjá kröfuhafa. Því tel ég ekki rétt af SÍ og FME að vísa í þessa 18 gr 38/2001 máli sínu til rökstuðnings.

Miklu frekar á þetta ákvæði við þegar reikna skal endurgreiðslur til þeirra sem eiga núna hreinlega inni hjá fjármögnunarfyrirtækjum. Skuldari getur þá krafið fjármögnunarfyrirtækin um vexti á þessum ofgreiðslum skv 4gr laganna.

En það má vera að ég hafi rangt fyrir mér hér og ég hlakka til að sjá hver niðurstaða dómstóla verður hvað þetta varðar.

Þetta er allt miklu einfaldara í tölvunarfræðinni þar sem hlutirnir eru bara annað hvort 0 eða 1. Það er erfitt að túlka það vitlaust :)

[Ómar Bjarki Kristjánsson, 30.6.2010 kl. 22:44]

Gummi, held eg skilji alveg hvað þú ert að fara - en það sem ég vil meina er, að þetta hlýtur eðli máls að hanga allt saman.

Nú býst maður td. við að lántakendur munu vilja fá endurgreitt vegna of mikilla afborgunnar vegna þess að dómur hefur dæmt visst fyrirkomulag óheimilt o.s.frv.

Til að meta þá upphæð hlýtur að verða að líta til þessarar greinar.  Greinin segir að þá skuli miða við þessa lágmarksvexti.

Nánar, að skuldari færi etv. fram á að hann fengi alla gengistrygginguna til baka.  Hætvirtur réttur segði þá:  Samkv. 18. grein skal miða við lágmarksvexti og endurgreiða umfram það etc.

Þá er hann þar með að segja að þeir vextir skuli vera á láninu.

Meina, veit ekki en mér finnst þetta blasa við útfrá greininni.  Greinin er í rauninni lög um lágmarksvexti/verðtryggingu.  (Því verðtrygging fellur undir þetta augljóslega samkv. orðalagi greinarinnar)

[Guðmundur Ásgeirsson, 1.7.2010 kl. 13:35]

Þetta er ekki bara brottrekstrarsök, heldur eru SÍ og FME beinlínis að brjóta almenn hegningarlög með hvatningu til glæpa, sem varðar allt að 6 ára fangelsi!

[Gummi Kalli, 1.7.2010 kl. 20:10]

Þetta er líklega rétt hjá þér Ómar. Við verðum bara að bíða og sjá .

Ég vill ekki taka eins djúpt í árina og þú Guðmundur, ég hef a.m.k ekki séð haldbær rök fyrir því að verið sé að brjóta lög með þessari tilskipun. En það verður þá að sækja þá til saka og sjá hvað setur.

[Marinó G. Njálsson, 1.7.2010 kl. 23:29]

Áhugaverð og flott umræða.

Samningafræðingur, ég held að þú sért á einhverjum alvarlegum villugötum.  Þó að það séu tveir aðilar að samningnum, þá var það bara annar sem samdi hann.  Enginn samningur sem ég veit um felur í sér að lántaki greiði sama verðmæti til baka og hann fær lánað.  Yfirleitt er gert ráð fyrir að endurgreiðslan miðist við það sem lánveitandi vill fá og lántaki er tilbúinn að greiða.  Oftast þýðir það að lántaki fær sömu verðmæti út úr samningi og hann lagði út ásamt vöxtum.  Það gerist ekki alltaf.  Ég t.d. keypti mér bíl fyrir tæpum 6 árum og greiddi hann með óverðtryggðu, vaxtalausu láni frá Lýsingu.  Þetta er hagstæðasta lán sem ég hef nokkru sinni tekið og hef því ekki átt í neinum deilum við fyrirtækið.

[Gummi Kalli, 2.7.2010 kl. 09:21]

Takk Marinó fyrir innslagið,

Ég hef mestann áhuga núna á að vita hvernig þú fórst að því að fá óverðtryggt vaxtalaust lán frá Lýsingu?!?

[Inga Sæland Ástvaldsdóttir, 2.7.2010 kl. 12:18]

Svo þú heldur það ,,samningafræðingur,, Ég held hins vegar miklu frekar að þú áttir þig ekki á að það eru tveir aðilar sem standa að samningi sem aðeins annar aðilinn hefur fært í form og boðið hinum vitandi það að hann var að brjóta lög. Rétt er það að báðir gerðu ólöglegan samning en aðeins með vissu annars aðilans, þess sem haldinn er einbeittum brotavilja , þ.e. lánveitandans. Dómur Hæstaréttar er skír hvað það varðar að lánin eru ólögleg, algjörlega bannað með lögum að gengistryggja lán. Leiðrétting samningsins liggur í augum uppi, einfaldlega að hlýta úrskurði Hæstréttar og una við það að hafa nú ekki grætt alveg jafn mikið og lagt var upp með í upphafi.

Ó já lántaki má gera sér grein fyrir því að hann á ekki að reikna með að fá neitt ókeypis frá lánastofnunum hér, heldur ágæti ,,samningafræðingur,, í augnablik, virkilega að lántakendur gangi með þá flugu í höfðinu ? Hér hefur hið svokallaða leiguverð peninga sem ,,samningafræðingur,, kallar svo, verið hærra en nokkur önnur peningaleiga sem finnst á byggðu bóli ja fyrir utan glæpastarfssemi okurvaxta. Að borga jafn mikil verðmæti til baka segir ,,samningafræðingur ,,einnig. Hvað í ósköpunum áttu við??? Hér logar allt af ósanngirni og illu innræti lánveitenda sem ekki bara gengistryggðu lán sín ólöglega heldur tóku stöðu gegn krónunni til að gróði þeirra mætti vera sem mestur.Lánastofnanri hér eru bæði með belti og axlabönd og allt gert til að tryggja gróða þeirra og afkomu sem best verður á kosið.  Ég spyr á hvers kostnað?

Dómstólar hafa víst skorið úr gengistryggðum samningum ! Samningarnir eru ólöglegir !!! Ég myndi spara þetta réttlætistal, ég hef enn ekki komið auga á réttlæti lánveitenda gagnvart lántakendum sínum, þar ræður grægðgissjónarmiðið hvað sem það kostar. Löglegt eða ólöglegt. Ég vil og benda á að hér eiga dómstólar að dæma samkvæmt lögum og engu öðru. Hvernig myndi vera í fjölskipuðum dómi þar sem réttlætissjónarmið ætti að ráða, ég bara spyr. Er þar með sagt að allir séu með sama réttlætissjónarmið? Það er ástæða fyrir því að dæma á samkv. lögum en engu öðru. Löggjafinn á að leiðrétta það sem miður þykir fara, dómsvaldið kemur ekki nálægt því. Að halda því fram hér að fólk vilji helst ekki borga neitt finnst mér ekki svara vert. Hér er búið að taka fólk í rrrrrrrrrrrr.. árum saman , svindla og svína á því og nú á að halda því áfram eins og ekkert sé. 

Við áttum okkur betur en þú heldur ágæti ,,samningafræðingur ,, á því að  Hæstiréttur dæmir lögum samkvæmt. Hvernig dettur þér í hug að hann dæmi lántakendum í vil, ertu búinn að kynna þér lagabókstafinn það vel að þú sjáir í hendi þér að ekki verður dæmt á annan veg?  Hverngi má slíkur dómur kippa fótunum undan samningagerð á Íslandi í heild sinni? Þykir þér jákvæðara að halda áfram að púkka undir þessar svikamyllur ? Kannski afnema byndiskyldu bankannna , gefa þeim fleiri hudruði milljarða til fjármagnseigenda og kröfuhafa þrátt fyrir að við , fólkið í landinu eigum ekki krónu í þessu dóti en borgum þó alltaf allan brúsann. Við áttum okkur á fleiru en þú heldur ágæti ,,samningafræðingur,,

[Gummi Kalli, 2.7.2010 kl. 23:24]

Frábær pistill Inga, heir heir

[Sumarliði Einar Daðason, 3.7.2010 kl. 04:35]

Ég er sammála Ingu Sælandi hér að ofan. Mér dettur bara eitt í hug: "Animal farm".

...við erum svo að fylgja þessari uppskrift... aftur og aftur... aftur og aftur...